Deze week mochten we een wedstrijdverslagje van Sophie Van Hulle ontvangen die na lange tijd van blessures terug aan de start stond van haar eerste triatlon dit jaar in Meer. Veel leesplezier !

Vorige zondag was het zo ver, mijn eerste triatlon sinds Augustus 2017. Even een kleine voorgeschiedenis over het waarom ik de voorbije 2 jaar niet meer in actie ben gekomen voor degenen die me misschien nog niet zo goed/lang kennen.

2015 was voor mij op triatlon gebied een boerenjaar met mooie tijden op zowel de kwart triatlons (Sint-Laureins, Lommel,…) die ik dat jaar volbracht als de 2 halve triatlons die op mijn programma stonden, de IM70.3 Luxemburg en de ½ triatlon van Keulen.

Na een rustperiode en klaar voor de voorbereidingen voor seizoen 2016 sloeg het noodlot toe, tijdens een fietstraining in Maart kwam ik zwaar ten val met oa een gebroken pols als gevolg. 5 weken gips en mentaal van de kaart heb ik me nadien compleet overtraind en geforceerd om toch maar op tijd er opnieuw te staan met als resultaat slechte bloedwaarden en compleet leeg. 2 maand verplichte rust deden zowel mentaal als fysiek geen deugd. Seizoen 2016 was voorbij.

Vol goede moed begonnen aan de voorbereidingen voor seizoen 2017 maar de conditie was ver te zoeken en daar had ik het heel moeilijk mee. Opnieuw herbeginnen en dus trager zwemmen, fietsen en lopen. Mentaal kon ik dit moeilijk plaatsen en had ik veel zin om er de brui aan te geven. Tegen beter weten in startte ik dat jaar in een aantal wedstrijden maar zonder de motivatie en gedrevenheid die nodig zijn om deze sport te beoefenen. In Sint Laureins en Lommel wist ik nog compleet ontgoocheld en als een emotioneel wrak de finish te bereiken maar in Viersel hield ik het na 1 fietsronde voor bekeken, geen zin meer, foert… Zo kwam ook seizoen 2017 aan zn einde.

Na lang twijfelen toch maar rustig begonnen aan de voorbereidingen voor seizoen 2018 met een frissere en meer realistische kijk op welk werk en trainingen me te wachten stonden, ik begreep dat ik niet zomaar opnieuw op het niveau van 2015 kon staan na 2 verloren jaren. Hoe zeggen ze dat, met de jaren komt het verstand ? Maar opnieuw kreeg ik in Maart 2018 een blessure aan de rug en bekken waardoor pijnvrij lopen niet meer mogelijk was en daarbovenop werd mijn oma in April 2018 zwaar ziek. Waardoor ik mezelf verplicht voelde 8 weken lang dagelijks na het werk de rit te maken naar eerst Knokke en later Blankenberge. Toen heb ik vrij snel het besluit genomen om triatlon te laten voor wat het was, in eerste instantie voor seizoen 2018, later wou ik het eigenlijk volledig stoppen, het spookte zelfs even door mijn hoofd om al mn materiaal te verkopen. Gelukkig zei Maarten me, geef het wat tijd en wacht af.

Toen met mn oma alles beter ging was het eindelijk tijd om op zoek te gaan naar de oorzaak van mn blessure want hier had ik geen aandacht meer aan besteed ondanks het feit dat ik er bij iedere stap last van had maar op die moment was dat iets voor later. Samen met Dr Miek Vyncke gingen we op zoek naar de oorzaak en al snel bleek dat ik positief testte in mijn bloed voor een reuma factor HLA-B27 dat de ziekte van Bechterew (ontstekingsziekte) kan veroorzaken. Na verschillende scans en bezoek aan een reumatoloog werd het bevestigd dat ik de ziekte van Bechterew heb. Grote voordeel is dat bewegen heel goed is om dit onder controle te houden! Het verloopt ook in opstoten dus ik kan er een aantal weken geen hinder van ondervinden en dan plots (zoals vorige week) immens veel pijn hebben. Maar daar heb ik me volledig op ingesteld, wekelijks bezoek bij de kiné, oefeningen doen, periodes van ontstekingsremmers nemen en dus veel en (vaak) rustig bewegen. De ene dag is de andere niet maar is bij iedereen wel zo zeker ?

In November begon ik dus onder begeleiding van coach Charlene Ottevaere aan mn voorbereiding voor seizoen 2019! Na meer dan 6 maand niet gelopen te hebben, me 2 jaar volledig te hebben laten gaan besloot ik er opnieuw voor te gaan. Maar deze keer op een verstandige, rustige manier en sommige dagen lukt dit beter dan andere ?.

Alles verliep goed tot ik op 24 December opnieuw geblesseerd moest stoppen met lopen, peesontsteking maar ik ben blijven opbouwen in het zwemmen en fietsen en ondertussen blijven hopen dat het lopen wel goed ging komen. Begin Maart opnieuw beginnen lopen en echt volgens de principes van start to run, heel rustig, lopen en wandelen afwisselen. Zwemmen voelde op dat moment al goed aan, het fietsen daar was nog steeds veel werk aan. Jammer genoeg was ik tegen eind Maart in 2019 alles samen al iets meer dan een maand volledig buiten strijd geweest door verschillende keren ziek te zijn (bronchitis, buikgriep, sinusitis, griep) soms lichte paniek dat het opnieuw niks ging worden in 2019 maar de moed niet opgegeven en verder gewerkt.

Vorige zondag was het dus zo ver, de eerste kwart triatlon van 2019 in Meer. Ik denk dat er wel leden van de club waren die niet goed begrepen waarom wij voor Meer kozen maar enerzijds wilden we een ¼ afstand doen in deze periode als voorbereiding op de komende wedstrijden en anderzijds wou ik een beetje incognito kunnen aan de start komen van mijn eerste wedstrijd na al die tijd.

Sophie_Meer19_zwemmen.jpgDus zondagochtend auto volgeladen richting Meer, het zou een warme winderige dag worden. Ikzelf voelde een beetje stress maar ik had me ervan overtuigd dat finishen het enige was wat telde. Daar aangekomen bleek het toch wel echt warm te zijn (tijdens de wedstrijd zo’n 33-34°) helemaal mijn weer niet maar who cares, we waren in Meer om te genieten! Nummers ophalen en eens alles gaan bekijken. Watertemperatuur was 20,2°, Maarten en ik keken elkaar aan en zeiden: geen wetsuit! Zo gezegd, zo gedaan. Materiaal in de wisselzone (zoiets verleer je niet ?) en op naar de zwemstart (trouwens alles ligt bij deze wedstrijd heel dicht bij elkaar, leuk en makkelijk als je beiden start en geen compagnie meehebt) Ik startte in de 3e wave na de heren -40 en de heren +40. Er waren maar weinig dames die zonder wetsuit zwommen en ik besloot om me niet vooraan te gaan moeien en als het kon rustig op te schuiven tijdens het zwemmen. Ter hoogte van de eerste boei had ik al door dat ik redelijk vooraan het damesveld lag, toen ik voor de 2e boei al een heer 40+ die 3’ eerder vertrokken was voorbij zwom dacht ik het gaat hier goed vooruit. Ik nam even tijd om achter mij te kijken en toen zag ik dat ik al een eind voor de groep dames uitzwom en voor mij zag ik nog 2 roze badmutsen (de dames) en voor de rest enkel blauw en geel dus dit zat wel ok. Aan een mooi tempo verder gezwommen maar nooit te hard, niet forceren nog een aantal heren 40+ ingehaald en dan totaal onverwacht als 3e dame uit het water gekomen, toen moesten we een 300 à 400m lopen naar de wissel en daar liep ik over de mat in 18’32’’, niet slecht gezwommen dus.

Sophie_Meer19_fietsen.jpgDe wissel kon beter maar zal wel beteren met de wedstrijden. De TT fiets op en klaar voor 37,5km op de fiets. Het eerst stuk was knal tegenwind en er was wind, veel wind maar de benen voelde wonderwel goed aan… nochtans was er de afgelopen weken geen goede samenwerking tussen mijn Shiv en ik maar daar merkte ik niks van. Ik besloot om zo lang mogelijk te proberen om in 3e positie te blijven fietsen en zo hard mogelijk te fietsen. Halfweg het fietsen kwam me er een dame voorbij en lag ik dus nog steeds als 4e dame in de wedstrijd terwijl ik maar heren 40+ bleef oprapen. Bij het ingaan van de laatste ronde vroeg ik me af of ik het wat rustiger zou aandoen ifv het lopen of blijven zo hard mogelijk rijden, het is dus het laatste geworden.

Toen ik als 4e dame van de fiets kwam in T2 na 1u8 fietsen was me al duidelijk dat ik heel erg ging afzien tijdens het lopen, mijn benen voelden kapot aan en met nog maar 1 korte koppeltraining in de benen voelde ik dat het zwaar ging worden en dat was het ook! Na iets meer dan 1 km kwamen me er 3 dames samen voorbij en er volgenden er nog heel wat. De warmte, zere benen, te veel kilo’s meesleuren en het weinige lopen resulteerde in een 10,5km afzien, zoveel mogelijk afkoelen op het zonovergoten loopparcours en lopen afwisselen met wandelen. Het waren 4 rondjes lopen van 2.7km met elke ronde 3 bevoorradingen dus puik werk van de organisatie!! In het laatste rondje kwam ik er door en begonnen de benen wat minder pijn te doen wat resulteerde in een mooie eindfase van mijn eerste triatlon van 2019! En dan nog enthousiast als 12e dame over de finish geroepen worden door Hans Cleemput maakte mijn dag helemaal goed!

Tevreden maar in het achterhoofd dat er nog heel wat werkpunten zijn reden we terug naar huis.
We zijn opnieuw vertrokken en kijken uit naar de volgende uitdaging!!

Bedankt voor het lezen!
Groetjes,
Sophie

Verder blijven jullie wedstrijdverslagen, ervaringen, foto’s en tips steeds welkom om te delen via allerlei sociale media. We trachten alles zoveel mogelijk actueel bij te houden. Via het gekende mailadres kunnen jullie de nodige info bezorgen.