To swim or not to swim, dat was de vraag die de meeste triatleten bezig hield tijdens het laatste weekend van april waarin zowel het BK sprinttriatlon als het BK ploegentriatlon beslecht zou worden. Aangezien het zwemonderdeel geschrapt wordt bij een watertemperatuur onder de 13°, gingen de meesten er dan ook vanuit dat de triatlon omgezet zou worden naar een duatlon. Alhoewel…, de dagen voor de wedstrijd kregen we nogal wat tegenstrijdige berichten: zwemmen in het zwembad, het zwemonderdeel inkorten, duatlon in plaats van triatlon. Dit waren enkele mogelijke opties, maar niemand die echt wist wat het zou worden. Volgens mij wist de organisatie het zelf niet…
De dag voor de wedstrijd bleek de watertemperatuur dan toch een sprong te hebben gemaakt en alles wees erop dat het BK sprintTRIatlon zou doorgaan. De dag zelf bleek de temperatuur van het water slechts 11,9°C te bedragen en werd er beslist om het zwemonderdeel te schrappen, we mochten ons dus klaarmaken voor een duatlon… Vijf kilometer lopen, 20 km fietsen en daarna nog eens 2,5 km lopen. Klinkt op het eerste zicht een vrij makkelijke opdracht, maar voor iemand die wat tijd nodig heeft om op dreef te komen, is dat toch zwaar afzien. De start was vrij intensief en ik had nooit echt het gevoel mijn ritme te kunnen vinden. Enkele atletes die ik normaal achter mij laat tijdens het zwemmen, liepen nu al enkele honderden meters voor mij uit. Zowel het gevoel in de benen als in het kopke zat zeker niet goed. Ik was dan ook blij dat ik na 5 km (die er uiteindelijk 6 bleken te zijn) mijn loopschoenen kon inruilen voor de fiets. Ik had niemand bij me, dus stayeren zat er bij mij niet in. Pas in de laatste 5km kon ik aansluiting vinden bij twee andere dames en uiteindelijk konden we nog een atlete inhalen die blijkbaar ook alleen was gevallen. Met vier de wisselzone in en na een vrij vlotte wissel kon ik als 12e dame aan de laatste 2,5 km lopen beginnen. Het gevoel zat al een stuk beter dan bij de start, maar super ging het zeker niet. Ik behield mijn plaats en ik liep dus als 12e dame over de eindmeet. Ontgoocheld was ik niet echt, maar ik had toch wel wat meer verwacht van mijn eerste wedstrijd dit het seizoen. Het is voor mij wel duidelijk dat triatlon en duatlon totaal twee verschillende disciplines zijn en er wel degelijk een reden is waarom ik voor het eerste gekozen heb, ;-). De overwinning ging uiteindelijk naar teamgenote Ine Couckuyt die het mooi haalde van ervaren duatletes Lieselot Bossuyt en Ilse Geldhof. Dikke proficiat aan Ine!
Twee dagen later stond het BK ploegentriatlon op het programma. Opnieuw was het onduidelijk wat de organisatie zou beslissen wat betreft het zwemmen. De dag voor de wedstrijd bleek het water ineens 14°C te bedragen en werd er op de site vermeld dat we zeker onze wetsuit niet mochten vergeten… Ik zag het openwaterzwemmen alvast goed zitten, want ik had geen zin in een tweede duatlon. Ook de dag zelf bleek het water “warm” genoeg om het zwemmen te laten doorgaan. Het zonnetje kwam af en toe van achter de wolken piepen en ik had het gevoel dat de beentjes de wedstrijd van twee dagen voordien goed hadden verteerd. Ik had er eigenlijk wel zin in, alhoewel ik toch wat onzeker was over mijn kunnen… Niet te veel bij stil staan en alles geven, dat was wat me te doen stond, :-).De start werd gegeven volgens tijdritformule, dus om de 2min mocht er een team van start gaan. Iets na 14u sprongen Melanie, Ine, Linde en ikzelf met een klein hartje in de Steengroeve, waar ons de zwemproef te wachten stond. Het was koud, maar zeker te doen, ik heb al in kouder water gezwommen en heb ondertussen al een dik velletje gekweekt, ;-)… Ine en Linde zouden de kop trekken in het zwemmen, terwijl Melanie alles zou geven tijdens het fietsen. Aangezien zij nog last heeft van een voetblessure werd er beslist om haar niet te laten lopen, dus de anderen moesten zich wat sparen. Ine en ik zouden ons dan weer ten volle moeten geven in het lopen. Goed plan en dat hebben we ook zo uitgevoerd. De samenwerking verliep zonder problemen en van in het begin had ik een goed gevoel. Ik kon het tempo telkens goed volgen en moest nooit echt voluit gaan. Van langs de zijlijn kregen we constant de tijden te horen van de andere teams en het zag er naar uit dat we naar een overwinning aan het lopen waren. Toch was het spannend afwachten tot na de aankomst van het laatste team om te weten wat de uiteindelijke uitslag was. We eindigden inderdaad als eerste damesteam voor het team van ATRIAC en ITC (die een tweede plaats deelden) en NLT. Bedankt aan mijn teamgenotes voor deze leuke wedstrijd, dit is zeker voor herhaling vatbaar, :-)! Ook de mannen van het SMO-topteam deden het goed en eindigden als tweede na het team van ATRIAC en voor LTTL. Na het dubbel gevoel dat ik overhield aan de wedstrijd twee dagen voordien, was dit een mentale opkikker die ik toch wel nodig had. Al bij al werd het een goede start van het nieuwe seizoen en ik heb opnieuw veel zin in om er tegen aan te gaan! Laat de wedstrijden dus maar komen, en liefst samen met het zonnetje, :-). Mijn volgende wedstrijd is de sprinttriatlon op 27 mei in Zwevegem. Tot dan!
Groetjes,
Charlene
