Op zondag 3 juni stond Charlene Ottevaere aan de start van de halve triatlon van Nieuwkoop in Nederland. Dit was tevens haar eerste kennismaking met de halve afstand waar ze een mooie 4e plaats behaalde.
Hieronder kan je alvast haar verslagje lezen.
Mijn eerste halve…
Drie juni was het zover, dan stond mijn eerste halve triatlon gepland. De dag ervoor het parcours nog gaan verkennen. Het zonnetje scheen, er stond niet al te veel wind en de temperaturen leken ideaal voor een mooie wedstrijd…Na een goede nachtrust, zag ik bij het opentrekken van de gordijntjes dat het weer was omgeslagen: regen, veel wind en de temperaturen leken ook een serieuze duik te hebben genomen. Het zag er ook niet naar uit dat het zou beteren. Niks aan te doen, iedereen moet erdoor, dus ik ook!
Voor de start mezelf toch wat proberen op te warmen door bijna mijn ganse lijf in te smeren met “warming lotion”, maar het was pas wanneer we in het water mochten dat ik het minder koud had. Logisch, in het water was het 8 graden warmer dan erbuiten!
Samen met een goeie 200 mannen, startte ik aan het 2500m zwemmen. Door de andere kleur van badmuts bij de vrouwen, dacht ik gespaard te blijven van de slagen en stampen die vaak bij de mannen worden uitgedeeld, maar niks was minder waar. Het was “vechten” om een goed plaatsje te bemachtigen. Uiteindelijk een goed groepje gevonden waarvan ik het tempo vlot kon volgen. Als 2e dame en met een goede zwemtijd, klom ik uit het water om aan de 3 rondes van 27km fietsen te beginnen.
Na de wissel werd ik al voorbijgesneld door mijn eerste achtervolgster. Ik lag dus in 3e positie en zou die ook verdedigen! Lange rechte banen, open vlaktes en vooral veel wind, het beloofde een zwaar fietsparcours te worden. Gelukkig kon ik aansluiting vinden bij een groepje mannen (die me achteraf feliciteerden met mijn sterke fietsprestatie, maar me toch wezen op mijn “vierkantige” bochtentechniek, :-/…). Als enige uit het groepje werd ik halverwege aan de kant gezet wegens het “niet laten uitzakken”. Waarom ik en niet de anderen? “Omdat ik niet iedereen tegelijk aan de kant kan zetten”, was het povere antwoord van de scheidsrechter. Gelukkig mocht ik snel weer vertrekken en had ik nog een mooie voorsprong op de eerste achtervolgsters. De eerste twee dames hadden hun voorsprong inmiddels uitgebouwd tot 10 en 5 minuten, toch was ik tevreden over mijn fietstijd. Ik heb hier duidelijk progressie gemaakt!
Nu moesten nog 4 looprondes van telkens 5km afgelegd te worden. Ik startte goed en kon vrij makkelijk mijn tempo vinden. Dit zou ik wel kunnen vasthouden, want ik voelde me al bij al nog vrij fris. Bij het ingaan van de derde ronde kwam het mannetje met de hamer toch langs en moest ik het tempo wat terugschroeven. Ondertussen was de dame die in vierde positie liep serieus dicht gekomen en werd ik na 12km door haar voorbijgestoken. Haar volgen lukte niet, het beloofden nog 8 zware km’s te worden… Ik bleef doorbijten en zo kon ik alsnog als 4e dame over de eindmeet lopen in een tijd van 4u30min.
Vooraf had ik gehoopt op een top 5 plaats in een tijd tussen de 4u30min en 4u45min. Ik mag dus zeker tevreden zijn over het resultaat van mijn eerste halve. Toch doet de gedachte net het podium te hebben gemist een beetje pijn… Dit jaar zal ik geen revanche meer kunnen nemen op de halve, maar volgend jaar ben ik dat zeker wel van plan, ;-)!
De beentjes voelen ondertussen al wat beter aan en ik zie het dan ook volledig zitten komende zondag in Hamme!
Groetjes,
Charlene
