Zondag 24 juni stond in Butgenbach het Belgisch kampioenschap halve triatlon op het programme. Met 24 personen waren we afgezakt naar de Oostkantons om er een leuke teamuitstap van te maken met een parcoursverkenning, regeneratietraining, race en een gezellig samen zijn. Voor de meesten was dit een laatste aanloop naar hun eerste Ironmanrace binnen 3 weken in Zurich. SMO-Specialized eindigde op een tweede plaats in het teamklassement. Hieronder kan je het verslag lezen van Tom Hellemans:
Dit seizoen is er eentje van goed of heel slecht. Twee weken zag ik enorm sterretjes toen ik pas 103de werd in de 111 La Roche. Ik werd van het kastje naar de muur gereden en was er toch niet echt gerust in voor dit weekend. Na een telefoontje met mijn coach werd een schemaatje opgesteld dat me fris aan de start in Butgenbach moest brengen.
De overnachting was op zijn minst speciaal te noemen in de "disco-kamer", maar ik sliep wonderwel goed in hotel Edelweiss. Ik had veel zin in de wedstrijd, maar durfde op voorhand geen voorspellingen te doen. Het enige waar ik me mee bezig hield was om het kopje erbij te houden. Ik nam me voor om zoals het hoort energie te sparen in het begin en de wedstrijd goed in te delen. Iets wat ik de laatste tijd wel eens durfde vergeten.
Het zwemmen verliep vlot. Ik hield me in en lette vooral op vlot en technisch goed zwemmen. Het was vooral leuk om in twee ronden te kunnen zwemmen en even uit het water te mogen om je naam te horen roepen.
Ik wisselde niet echt vlot aangezien mijn rekkertje onmiddellijk knapten toen ik de fiets op wilde. Een beetje gepruts later kon ik er toch aan beginnen, maar mijn benen had precies niet veel goesting. Ik vreesde weer een La Roche scenario. Me een 5-tal kilometer ingehouden en dan vond ik eindelijk een parcours dat me ligt. Golvend, goed lopend, veel wind. Elke kilometer ging het beter. De eerste ronde hield ik me nog wat gedeisd om in de tweede ronde volle gas te geven. Iedereen die me in de eerste ronde was gepasseerd ging weer voor de bijl. Een geweldig gevoel. Nochtans was het bijna in de eerste ronde misgegaan. Door de strakke wind was het opletten om niet onderuit te gaan. Ik deed een ei zo na een schlekske door op een vluchtheuvel weggeblazen te worden. Twee wielen los van de grond, maar nog op het nippertje recht gebleven.
Jammer genoeg kon het fietsen niet blijven duren. Bij het ingaan van het wisselpark ging ik er zo snel mogelijk vandoor. Ik hoorde dat we op dat moment rond plaats 12 zaten. Ik verschoot er toch wel van. Lopen is nu niet mijn sterkste punt, dus werd het nog bang afwachten waar ik zou eindigen. Opnieuw dezelfde tacktiek. Eerste ronde inhouden, tweede ronde wat sneller en sterven in de laatste ronde. Veel volk kwam er niet meer over en ik kon finishen als 20ste in 4u07'.
Ik ben zeer tevreden over mijn wedstrijd. Merci aan al het volk aan de kant. Het is geweldig om zo door iedereen aangemoedigd te worden. Zonde dat jullie allemaal zo nat geworden zijt.
Tom Hellemans
